Από τον Σωτήρη Μπέκα
“Το παρόν άλμπουμ είναι το αποτέλεσμα της ανεπιτήδευτης μουσικής συνύπαρξης τεσσάρων ανθρώπων με πολύ κοντινά μουσικά βιώματα και αισθητική. Έρχεται να επισφραγίσει την ύπαρξη του μουσικού σχήματος “Αμορόζα” ως μια ομάδας, που αντλεί έμπνευση και ευχαρίστηση μελετώντας και ερμηνεύοντας μουσικές του Αιγαίου και της Μικράς Ασίας. Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε διαφορετικούς χρονικές περιόδους κατά το διάστημα 2019-2022. Καθένα από τα επιλεγμένα κομμάτια χαρακτηρίζει τη διάθεση των “Αμορόζα” τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και η ηχογράφηση του έρχεται να αποτυπώσει ένα στιγμιότυπο του ήχου του σχήματος κατά την περίοδο αυτή”, γράφουν στο εισαγωγικό σημείωμα της πρώτης τους δισκογραφικής δουλειάς, τα μέλη των “Αμορόζα”.
Τα παραπάνω λόγια περικλείουν πολύ σύντομα όσα θα ήθελαν να επικοινωνήσουν οι Μαριάνθη Λιουδάκη (τραγούδι), Νίκος Μήλας (βιολί), Χριστίνα Κουκή (σαντούρι), Νίκος Αγγελόπουλος (λαούτο), με μετριοφροσύνη, ωστόσο.
Διότι, στο ντεμπούτο άλμπουμ των “Αμορόζα” χαίρεται κανείς μια προσεγμένη μουσική δουλειά, με στόχευση “τη μουσική παράδοση της Μικράς Ασίας, των νησιών του Αιγαίου έως τις επώνυμες συνθέσεις του προπολεμικού ρεμπέτικου και σμυρνέικου τραγουδιού” (όπως επίσης αναφέρεται), έναν πολύ δεμένο και δουλεμένο ήχο, με ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις και κυρίως ισορροπία, καθώς οι μουσικές ερμηνείες δεν υπερβάλλουν, παρά νιώθει κανείς την ειλικρίνεια των μελών του συγκροτήματος να εκφραστεί καταρχάς με απλότητα, αλλά και αγάπη γι’ αυτό το ρεπερτόριο.
Εδώ, υπάρχει μια φωτεινότητα στον ήχο, και τις ερμηνείες, που δικαιολογεί και την επιλογή να τονιστεί ο όρος “Αμορόζα” ως ο “ναυτικός όρος είναι το λεπτό σχοινί με το οποίο τα άκρα των πανιών στερεώνονται στο κατάρτι, κάτι που σε ελεύθερη μετάφραση εκφράζει το σμίξιμο των ανθρώπων”.
Όλοι οι μουσικοί έχουν πολύ ωραίες στιγμές, και η επικοινωνία μεταξύ τους (άρα και η κοινή τους έκφραση) μοιάζει να έχει δουλευτεί αρκετά και να έχει φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Τόσο, ώστε να προκαλεί ενδιαφέρον η μουσική συνέχεια του συγκροτήματος, στις εμφανίσεις τους, αλλά και στη δισκογραφία. Το “Αμορόζα” είναι μια πολύ καλή αρχή, που θα ήταν ευχής έργο να έχει συνέχεια.
Ξεχωρίσαμε τα “Κανάρια”, το “Σηλυβριανό”, το “Της Αυγής”, το “Αχ, ξενιτιά”, και το “Μπάλλος Άνδρου”.
Δείτε περισσότερα:
https://www.facebook.com/amoroza.ensemble
https://www.youtube.com/channel/UCFkO2_QDfK4n_a7jLX7OK-w/playlists
